Płynną znajomością języka obcego może się poszczycić wiele osób. Całkiem spore grono posługuje się biegle również dwoma. Ale 4? Brzmi jak ogromne wyzwanie. Podołała mu Karolina Smolińska, która opowie nam dziś o swojej pasji, jaką są języki obce.
W wolnym czasie lubię się uczyć….eee co? Lubię się uczyć języków 🙂
Oprócz polskiego posługuję się 4 językami i nie chodzi mi o to, że miałam je kiedyś w szkole, znam je dobrze 🙂 Ponieważ nie lubię rzeczy niedokończonych, każdy język, którego się kiedyś uczyłam musiałam doprowadzić do „przyzwoitego poziomu”. Pamiętam, jak nauczyciel angielskiego powiedział mi, że należy najpierw nauczyć się dobrze jednego języka, a dopiero potem kolejnego. Tylko kiedy stwierdzić, ze znamy jakiś język dobrze, bo ja im dłużej się uczę, tym więcej nieznajomych rzeczy odkrywam?! Nawet w niemieckim, który znam biegle (mieszkałam 4 lata u naszych zachodnich sąsiadów) wciąż poznaję nowe wyrażenia.
O ile o rozpoczęciu nauki angielskiego i niemieckiego zadecydowali rodzice, widząc znaczenie znajomości języków na rynku pracy (dzięki!), kolejne języki to był mój świadomy wybór a motywacją było to, że mi się podobały. Hiszpańskiego chciałam się nauczyć, aby zrozumieć piosenki Shakiry z pierwszych albumów.
W języku najbardziej interesuje mnie gramatyka (sic!) i etymologia. Interesują mnie wyłącznie języki europejskie (zwłaszcza romańskie), nie porywam się na chiński. Każdego kolejnego języka łatwiej jest się nauczyć, ponieważ mają one wspólne korzenie. I tak francuski i angielski mają sporo podobnych wyrazów (choć brzmienie nieco inne), mimo, że nie należą nawet do tej samej rodziny językowej. Ucząc się języka, poznajemy także kulturę kraju/krajów, w których jest on używany i poszerzamy horyzonty. Zauważyłam to wyraźnie, gdy zaczęłam przygodę z francuskim. Przede mną otworzył się nagle nowy świat: dowiedziałam się tylu ciekawych rzeczy o odległych terenach będącymi byłymi francuskimi koloniami, w polskiej telewizji o tym nie usłyszymy 🙂
Nauka języka jest trochę jak aktorstwo- to słuchanie i naśladowanie rodzimych użytkowników języka. Wielu uczących się wciąż nie dostrzega wagi, jaką ma poprawna wymowa i akcent. Akcent to coś, co przychodzi na samym końcu a niektórzy mówiąc jakimś językiem obcym nigdy nie wyzbędą się obcego akcentu.
Najgłupszym pytaniem, jakie można zadać osobie władającej jakimś językiem jest: jak długo się uczyłeś/-aś [wstaw język]? Niektórzy całe lata uczą się angielskiego i nie osiągają poziomu średniozaawansowanego. Bardziej chodzi o to, czy nauka jest intensywna i tak francuskiego nauczyłam się w 4 lata od 0 do laureata olimpiady 🙂 Jeśli chodzi o metody, to nie ma jednej skutecznej. Ja każdego języka uczyłam się trochę inaczej i zarówno lekcje indywidualne, jak i grupowe mogą być efektywne pod warunkiem, że chcemy się nauczyć 🙂
Niektórzy pytają, czy to się wszystko nie pomiesza – mi takie sytuacje raczej się nie zdarzają.
Obecnie nie mam tyle czasu, co kiedyś na języki, więc łączę przyjemne z pożytecznym – oglądam hiszpańskie i latynoskie filmy w oryginale. Jest to bardzo fajna metoda nauki, dawniej przeze mnie niedoceniana. Właśnie znajomość języków pozwala na poznawanie dóbr kultury w języku autora – słowa w różnych językach mają różną moc, więc niektóre rzeczy ciężko jest przetłumaczyć i trzeba je „dostosować” a to już nie jest to samo.
Na razie nie planuję zaczynać nauki kolejnego języka, chciałabym móc utrzymać znajomość 4 języków na wysokim poziomie, co jest nie lada wyzwaniem 🙂
Karolina Smolińska, studentka IV roku farmacji
Wolny czas spędza w kuchni, gotując i piekąc, jeśli akurat nie uczy się języków 😉
Opracowanie: Małgorzata Grabowska