Interdyscyplinarny
Konkurs
Umiejętności
Klinicznych
PROMUJEMY UMIEJĘTNOŚCI KLINICZNE WE WSPÓŁPRACY ZE STUDENTAMI WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Idea Konkursu
Interdyscyplinarny Konkurs Umiejętności Klinicznych jest pierwszą tego typu inicjatywą, która skupia się na rozwijaniu porozumienia i wymianie wiedzy pomiędzy studentami farmacji oraz medycyny. Konkurs powstał dzięki zintegrowaniu dwóch niezależnych organizacji studenckich – Polskiego Towarzystwa Studentów Farmacji i Międzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Medycyny IFMSA-Poland. Jest to jedna z niewielu okazji do dialogu między przyszłymi reprezentatami zawodów lekarza i farmaceuty. Celem wydarzenia jest rozwijanie wśród studentów zdolności do prawidłowego kształtowania procesu leczenia pacjenta hospitalizowanego. Uważamy, iż współpraca jest kluczowa przy doborze odpowiedniej farmakoterapii, co w konsekwencji staje się korzyścią dla samego pacjenta, ale również dla szpitala i całego personelu medycznego. To właśnie lekarz wraz z farmaceutą klinicznym mają możliwość indywidualnego doboru odpowiednich leków dla danego pacjenta, w sposób znaczący ograniczając skutki ich działań niepożądanych oraz obniżając koszt samego leczenia. Promowanie tego typu przedsięwzięć pomaga również w zjednoczeniu zawodów medycznych oraz uwrażliwia nas na potrzeby pacjentów. Mamy głęboką nadzieję, że farmacja kliniczna stanie się w niedalekiej przyszłości standardem w opiece zdrowotnej w naszym kraju.
PRZEBIEG KONKURSU
SPRAWDŹ SWOJĄ WIEDZĘ
Pacjent J.K., pracujący umysłowo mężczyzna mieszkający w mieście. W wieku 45 lat zdiagnozowano u niego nadciśnienie tętnicze oraz nieprawidłową tolerancję glukozy. W momencie rozpoznania palił ok. 15 papierosów dziennie, sporadycznie pił alkohol, wypijał 3 kubki kawy i miał nadwagę (BMI = 27). W badaniach laboratoryjnych poziom cholesterolu i triglicerydów były w normie. Lekarz zalecił zmianę stylu życia, której rezultaty ocenione zostały jako umiarkowane – pacjent rzucił palenie i zmniejszył ilość wypijanej kawy i alkoholu, ale BMI utrzymuje się dalej na poziomie powyżej 25. W ramach farmakoterapii rozpoczęto stosowanie ramiprilu w dawce 2,5 mg raz dziennie, z czasem zwiększona jednak została do 5 mg raz dziennie. Skuteczność tej interwencji wciąż jest oceniana. W międzyczasie nastąpiło pogorszenie tolerancji glukozy, w związku z czym dołączona została metformina w dawce 500 mg 2 razy na dobę. Pacjent odczuwa jednak dokuczliwe nudności i wymioty, przez co odmawia dalszego przyjmowania leku. Lekarz zastanawia się nad podjęciem próby zmiany schematu dawkowania. Dopuszcza także możliwość zmiany leku na glimepiryd czy dapagliflozynę.
Z punktu widzenia farmaceuty zaproponuj postępowanie, które będzie najkorzystniejsze dla tego pacjenta – metformina, glimepiryd czy dapagliflozyna?
Należy podjąć próbę zmniejszenia dawki metforminy do 500 mg raz dziennie i powoli zwiększyć do skutecznej, docelowej dawki. Można również zastosować postacie o modyfikowanym uwalnianiu.
Dapagliflozyna jest lekiem drogim, ale może powodować obniżenie masy ciała a poprzez zwiększenie diurezy – obniżyć ciśnienie tętnicze, co może być korzystne u tego pacjenta.
Glimepiryd – tańszy, nie wpływa na masę ciała, może też powodować nudności i wymioty.
